Sabancı Üniversitesi Sanat ve Sosyal Bilimler Fakültesi (SSBF) Görsel Sanatlar ve Görsel İletişim Tasarımı Programı 2004 mezunumuz Hayal Pozantı, başta ABD olmak üzere dünyanın çeşitli merkezlerindeki sanat galerilerinde başarılı çalışmalara imza atıyor.
Çalışmalarını ABD’de sürdüren Pozantı yüksek lisans eğitimini Yale Üniversitesi'nde tamamladı. 2015 yılında ilk kişisel sergisi “Deep Learning”i, Connecticut eyaletinde bulunan Aldrich Contemporary Art Museum'da açtı. Pozantı, 2018 yılında, San Francisco'da bulunan Jessica Silverman Galleri’de “Dünyanın Mırıltıları” başlıklı sergisi ile sanatseverlerin karşısına çıktı. Bunun gibi birçok önemli çalışmaya imza atan Pozantı, son olarak New York’un en büyük halk kütüphanesinin tavanına yazının tarihini anlatan 12 adet figür çizdi. Mezunumuz Hayal Pozantı ile üniversitedeki günlerinden, ABD’deki başarılı çalışmalarına kadar birçok konuyu konuştuk.
Öncelikle sizi tanıyabilir miyiz? Kariyer yolculuğunuzdan kısaca bahseder misiniz?
H.P: 1983 yılında İstanbul’da doğdum. İlkokulun son 3 senesini Houston’da bitirdim. Ortaokul ve lisede Robert Koleji’ne gittim. Sonrasında da Sabancı Üniversitesi’nde Görsel Sanatlar ve Görsel İletişim Tasarımı’ndan mezun oldum. Mezuniyet sonrası İstanbul’da kültür, müzik, sanat ve moda gibi çeşitli alanlarda çalışma imkanım oldu. 2009 yılında Yale Universitesi’nde Sanat Master’i programına kabul edildim ve o günden beri ABD’de yaşıyorum. New York’ta 7 sene, Los Angeles’ta 3 sene, şimdi de en son olarak 2020 yılının Ekim ayından beri Güney Vermont’ta yaşamaktayım. Yale’den mezun oldugumdan beri sadece sanat ile haşır neşirim. Hem Amerika’da hem de dünyanın çesitli merkezlerindeki galerilerde, fuarlarda ve müzelerde işlerimi sergilemekteyim.
Bugün baktığımızda yaptığınız çalışmalardan dolayı dünyada tanınırlığınız her geçen gün artıyor. Son olarak New York’un en büyük halk kütüphanesinin tavanına yazının tarihini anlatan 12 adet figür çizdiniz. Bu çalışmanızın detaylarını bizimle paylaşabilir misiniz?
H.P: Bu eser 25 metre uzunluğunda, 5 metre eninde ve dört kat yüksekliğinde bir tavanda yer alıyor. Eserin kendisi 95 ayrı parçadan oluşan 12 tane şekli temsil ediyor. Her şekil, küresel olarak yazının gelişiminde önemli olan tarihleri içeriyor. 4. yüzyılda Mezapotamya’da kil yazıtlar, Çin’de kağıdın icadı, İtalya’da daktilo, Fransa’da Körler Alfabesi ve Amerika’da dijital mürekkep ve arada birçok keşfin daha yapıldığı yüzyıllar ve tarihler bu şekillerin içinde gizli. Bu çalısma ile insanlığın ülkeler, sınırlar ve diller ile ayrışmaktan ziyade, ortak paydalarının, hayallerinin üstüne odaklanmasını umuyorum. Eserin kendisinin ortaya çıkma süreci üç sene kadar sürdü. Öncelikle kütüphane ve mimarlar benimle bağlantıya geçip kavramsal bir model öne sürmemi istediler. Minik eskizlerden mini maketlere, mini maketlerden büyük maketlere, büyük maketlerden büyük şekillere uzanan uzun bir yoldan geçildi. Üretim sürecinde benim ekibimdeki mühendisler, marangozlar, boya ekiplerinin yanı sıra kütüphanenin ve mimarların ekibindeki mühendisler, ustalar ve inşaat sorumlularından oluşan büyük ekiplerin idaresi söz konusuydu. Bugüne kadar üstünde çalıştığım en büyük ve kapsamlı yaratıcılık ve üretim süreciydi.
Bunun dışında New York’un ulaşım merkezinde de bir serginiz olmuştu. Bu ve bunun gibi diğer önemli işlerinizden de bilgi verir misiniz?
New York’ta yıkılan ikiz kulelerin bulunduğu alana bir anıt ve ulaşım merkezi inşa edildi. Ulaşım merkezini oluşturan binaların içinde 20 ekran bulunuyor. Bu ekranların en büyüğü 80 metre uzunlukta. 2017 yılında, New York’taki en büyük sanat kurumlarından biri olan “Kamusal Alanda Sanat Fonu” benden bu ekranlar için bir çalışma üretmemi istedi. Ekranlarda normalde aralıksız olarak reklamlar dönüyordu. 1 dakikalık reklamların arasında gösterilen bir video çalışması hazırladım. Yaklaşık 3 ay boyunca binlerce New York’lu bu çalışmamı gördü. İşin kavramsal yanını kurgularken mekanın tarihini anan ama geleceğe de umutla bakan bir çalışma çıkarmak istedim. Bu nedenle videomda ‘Ne Olursa Olsun Şefkat’ cümlesini tekrarladım. Binaya baktığınızda çok yoğun hislere tanıklık yapan beyaz bir anıt gibi görünüyor. Video isminin de dolayısıyla huzurlu, sakin ve yumuşak doku ile birlikte iletişim içinde olmasını istedim.
Sabancı Üniversitesi mezunu olarak üniversitedeki günlerinize gidecek olursak, almış olduğunuz eğitimden, üniversitedeki sosyal yaşama kadar neler söylersiniz?
H.P: Sabancı Üniversitesi’ni Türkiye’de eşi benzeri olmayan bir eğitim programı sunduğu için seçtim. Çünkü benim inandığım bir şey var. İnsanlar kariyerlerine sadece mühendis veya sanatçı olarak devam etmek yerine, farklı alanlara da yöneldiğinde çok daha başarılı olabiliyor. Bu şekilde yeni icatlar, öneriler ve özünde yaratıcılık ortaya çıkıyor. Bu imkanlardan yararlanmak, sosyal çevremi geniş tutabilmek ve ufkumu tüm dünyaya açık tutabilmek için Sabancı Üniversitesi’ni seçtim. Bu benim için en doğru tercihti.
Sabancı Üniversitesi’nin kariyerinize sağladığı katkıları anlatır mısınız?
H.P: Kendi alanımda çok detaylı ve kapsamlı bir eğitim aldım. Bugün, o aldığım eğitimin katkılarını hala çok net bir şekilde görebiliyorum. Sanat alanındaki hocalarım beni kavramsal olarak çok geliştirdiler. Tasarım bölümündeki hocalarım da bana teknik olarak günümüzde hala kullandığım çok önemli araçlar hediye ettiler. Türkiye’de, dünya çapında benim öne geçmemi sağlayan bir eğitim aldım ve bu vizyonlarından dolayı tüm hocalarıma minnetarım.
Sabancı Üniversitesi’nde şu an eğitim gören gençler için neler söylersiniz? Onlara neler önerirsiniz?
H.P: Okulda ilgilerini çeken ama kendi bölümlerinde olmayan dersler varsa mutlaka bu derslere katılmalarını öneririm. Dünyayı değiştiren, yenileyen ve geliştiren tüm bireyler farklı alanlardan beslenen insanlar. İlham genellikle en beklenmedik anlarda insanın karşısına çıkıyor.
Kariyerinizle ilgili olarak gelecekteki hedef ve planlarınız neler?
H.P: Büyük projeler gerçekleştirmek istiyorum. Aynı zamanda atölyemde resim yapmaya devam etmeyi planlıyorum.